Hun opvatting daarover was dat als zij te maken hebben met een agressieve passagier, zij met zijn tweeën de passagier naar buiten de trein geleiden en hem dan met de grond op het perron drukken. Het preventieve-karakter in deze repressieve handeling was dan - volgens hun zeggen - dat zij daarmee voorkwamen ‘dat het erger werd’.

Zo zien we een merkwaardig in elkaar schuiven van de begrippen preventie en repressie. 

Over de spoorwegen heeft iedereen wel een mening. De NS zit dan ook in een glazen (rijdend) huisje en dagelijks zijn er meer dan een miljoen thermometers die het doen en laten van NS en Pro Rail monitoren, soms tegen wil en dank. 

In reizigersveiligheid is al veel geïnvesteerd. Het vertrekprotocol is aangescherpt. Alle deuren moeten gesloten zijn, ook die van de conducteur, voordat de trein kan vertrekken. Het is er niet meer bij om op een rijdende trein te springen. Nog niet zo lang geleden kwam een reiziger met 3 tassen aanhollen. De trein was net in beweging gekomen, de deuren waren nog open. De reiziger gooide eerst een voor een zijn tassen naar binnen, terwijl hij op het perron met de trein mee holde. Een behulpzame passagier in de trein die dacht dat de reiziger het toch niet meer zou lukken om op de trein, gooide vervolgens weer een tas naar buiten. Wat een toestand. Gelukkig ging het (net) goed: passagier plus 3 tassen waren aan boord. Dit soort risicovolle taferelen zullen we niet meer zien in Nederland. 

In San Francisco, daar rijden de toeristentrammetjes met treeplanken aan de buitenzijde van de wagons, waarop de passagiers (ook kinderen) mogen staan en zich dan maar moeten zien vast te klemmen aan raamstijlen. Vervolgens rijden die trammetjes door het drukke verkeer met redelijke snelheid door de staten van San Francisco die soms een grote hellingshoek hebben. Een ongevalsscenario is niet moeilijk te bedenken. En dat in een land dat veiligheid hoog in het vaandel heeft staan! 

Opvallend is dat in Nederland weinig bekend is over aanrijdingen van passagiers die te dicht bij de rand van perrons staan. Soms dendert met redelijke snelheid zo’n intercity langs. Het kan toch niet anders dat ook in Nederland daardoor ook wel eens mensen meegezogen worden en niet alleen paraplu's of gitaren?

In 2012 werden er in de VS 141 personen zo door een langsrijdende trein gegrepen, waarvan er 55 overleden. In de VS worden de passagiers op de perrons dan ook gewaarschuwd om niet te dicht bij de rand te staan. Overigens is die situatie “met die trammetjes in San Francisco niet in lijn met de aandacht voor passagiers op de perrons. Maar ja wie is er wel in al zijn doen en laten consistent? Dat is zo saai. 

Waarom gaan wij zo selectief met veiligheid om, ook met spoorveiligheid?